อนุรักษ์ภาษาไทย เลิกใช้ภาษาวิบัติ

ภาษาวิบัติ

           ภาษาวิบัติ คือคำพูดที่ไม่ได้รับการยินยอมให้ใช้ทั่วไปในระดับสากล หากแต่ใช้พูดกันเองในกลุ่มเพื่อนฝูงหรือในกลุ่มวัยรุ่น โดยมักจะได้รับการต่อต้านจากผู้หลักผู้ใหญ่ในสังคมอยู่เสมอ

          คำแปล:ภาษาวิบัติ คือ ภาษาเกย์คิงบางที่ก็เกย์ควีนที่ถูกแปลงมาจากคำในภาษาเดิม ให้สามารถเขียนได้ในรูปลักษณ์ใหม่ ซึ่งโดยส่วนใหญ่ภาษาวิบัตินี้มักจะผิดหลักในการเขียนอยู่เสมอ ถ้าจะให้แยกแยะได้ง่ายๆ คำที่ไม่อยู่ในพจนานุกรม และไม่เป็นไปตามกฏของหลักภาษาไทยโดยส่วนใหญ่จะเป็นภาษาวิบัติ แต่ถ้าเป็นนิยามของภาษาวิบัติที่เหล่าปัญญาชนได้ให้ไว้ มันคือขยะของโลกที่น่าเอาตีนกระทืบซะจริงๆ กลุ่มคนที่สร้างภาษาวิบัติห่าเหวนี่คือ ติ่งหู แอ๊บแบ๊ว อะไรพวกนี้ ซึ่งติ่ง และ แอ๊บแบ๊วถูกให้คำนิยามว่าเป็นสัตว์ มิใช่ คน ดังนั้นภาษาวิบัติจึงต่ำกว่าภาษาคน เป็นภาษาเดรัจฉาน ไว้ปราบหมาได้ดีนักแล

           ประวัติศาสตร์ที่มา:ผู้ที่เริ่มใช้พาสาวิบัดเป็นคนแร๊ก..นั้น ไม่มีดักฐานปรากฎแน่ชั๊ด แต่อาจเดาได้ว่าเริ่มขึ้นมาในช่วงจุแร๊ดสิคป๊าคก่อนที่ด.ช.ทุจศิล กินชะมัดจะขึ้นมาเป็นนายยกรัดตัวเอง ด้วยการให้บริการค่าส่งแมสเซจที่แสนแพ๊ง ประชันชนในยุคนั้นจึงไม่มีทางเลือก ทำให้ต้องเสือกหาวิธีพิมพ์แมสเซจที่น้อยกว่าเพื่อค่าส่งที่ถูกกว่า ทำให้ภาษาวิบัดเริ่มฟักตัวขึ้นในยุคนั้น และต่อมาๆๆๆๆๆๆ ผู้ที่ทำให้ภาษาวิบัดแพร่เผยจนเปงศาสนาหลายมากขึ้นอีกครั้ง คือเด็กโง่คนหนึ่ง ในโฆษณาของบริษัททุย เนื่องจากในโฆษณาดังกล่าว เด็กคนนั้นสะกดคำว่า "ปาฏิหาริย์" ไม่เป็น จึงต้องเขียนว่า "ปาติหาน" และแล้วอีกไม่นานต่อมา คำว่า "ปาติหาน" นี้ก็เป็นที่ยอมรับกันในเหล่าขาแชท แถวๆนั้นไป

อ่านต่อ >>> http://th.uncyclopedia.info/wiki/%E0%B8%A0%E0%B8%B2%E0%B8%A9%E0%B8%B2%E0%B8%A7%E0%B8%B4%E0%B8%9A%E0%B8%B1%E0%B8%95%E0%B8%B4